Badanie kapilaroskopowe

Badanie kapilaroskopowe jest precyzyjną i szeroko rekomendowaną techniką oceny mikrokrążenia. Fakt ten wynika z licznych zalet kapilaroskopii, do których przede wszystkim należy zaliczyć nieinwazyjność i możliwość powtarzalnej, wielokrotnej, bezpośredniej oceny mikrokrążenia in vivo. Zainteresowanie tą techniką wiodących ośrodków naukowych i coraz szerzej zakrojone badania sprawiły, iż znalazła ona zastosowanie we wczesnej diagnostyce twardziny układowej, a także w ocenie dynamiki zmian naczyniowych, diagnostyce różnicowej objawu Raynauda oraz innych zaburzeń mikrokrążenia, nie tylko w przebiegu uładowych chorób tkanki łacznej, lecz także innych chorób wewnętrznych, neurologicznych, dermatologicznych.

Największe zastosowanie w codziennej praktyce klinicznej znalazło badanie z zastosowaniem mikroskopu świetlnego, bądź mikrokamery (videokapilaroskopia). W codziennej praktyce badanie przeprowadza się najczęściej w obrębie wałów paznokciowych rąk. Zaleca się, aby temperatura pomieszczenia, w którym wykonywane jest badanie kapilaroskopowe wynosiła 20-22 stopnie Celsjusza, zaś osoba badana miała możliwość adaptacji do warunków otoczenia przez około 15-20 minut przed rozpoczęciem badania.

W codziennej praktyce ocenie podlegają wały paznokciowe drugiego, trzeciego, czwartego i piątego palca obu dłoni z wyłączeniem kciuków, które najbardziej narażone są na urazy mechaniczne. Ważną rolę odgrywa także odpowiednie przygotowanie pacjenta do badania. Klasycznym przykładem uniemożliwienia właściwej interpretacji wyniku badania, jest zbyt krótki okres upływu czasu od zabiegu kosmetycznego (manicure), czemu należy zapobiec, informując chorego w momencie kierowania na badanie (właściwy odstęp czasu powinien wynosić przynajmniej 2 tygodnie).